In de hedendaagse is moderne tandheelkundige implantaten hebben een gemeenschappelijk tandheelkundige chirurgische ingreep die wordt gebruikt door tandartsen te vullen de gaten als natuurlijke tanden moeten worden verwijderd of wanneer natuurlijke gebitselementen uitvallen om welke reden. Hoewel implantaat technieken voortdurend door middel van onderzoek en ontwikkeling, de geschiedenis van tandheelkundige implantaten verbeteren zijn eigenlijk terug duizenden jaren gaat. De implantaten die werden gebruikt door oude beschavingen waren echter heel anders dan de implantaten we vertrouwd met zijn vandaag.
De eerste bekende tandheelkundige implantaten waren eigenlijk gebruikte duizenden jaren geleden door de Maya-beschaving, die werden ontdekt te hebben stukken van tand vormige shell gebruikt ter vervanging van ontbrekende tanden. Hoewel er is weinig bekend over de technieken die werden gebruikt, deze schelpen werden een of andere manier geïmplanteerd in het tandvlees en de kaken van Maya mensen en dan de kaak bot was kunnen groeien rond de stukken en hen steunen op een gelijkaardige manier aan hoe de moderne implantaten werk. Deze techniek was niet gebruikte ergens anders in de wereld op het moment.
Moderne technieken eerst begon te ontwikkelen in de jaren vijftig, zoals onderzoekers begon te denken over de mogelijkheid van botten om te helen en te regenereren. Onderzoekers ontdekten dat wanneer titanium stukken werden ingeplant bot, het bot heeft kunnen regenereren in dergelijke dicht bij de titanium dat het daadwerkelijk nageleefd het metaal. Intensieve studies toonden dat dit best werkte toen titanium werd gebruikt, in plaats van andere metalen. De titanium laag reactiviteit, duurzaamheid en buigbaarheid ook maakte het een perfecte kandidaat voor implantaten.
Per-Ingvar Branemark is een toonaangevende orthopedisch chirurg die heeft gewerkt aan verbetering van de tandheelkundige technologie. Na zijn eerste ontdekkingen over de geschiktheid van titanium bleef hij studie the use of titanium implantaten in verschillende gebieden van het lichaam, alvorens te besluiten dat hij zijn inspanningen zich op dental implant technologie concentreren moet. Zijn werk betrokken testen van verschillende stijlen en vormen van implantaten om te vinden van de meest geschikte en succesvolle ontwerpen. Hij hielp ook om implantaten die rechtstreeks in verse extractie sockets waar had net tanden verwijderd uit konden worden gebracht. Dit betekende dat mensen die nodig hebben tanden geëxtraheerd niet hoefde te hebben een tweede aparte operatie om implantaten toegevoegd. Dit heeft bijgedragen tot het opslaan van tandartsen en patiënten tijd, geld en extra ongemak, terwijl ze vertrekken onmiddellijk na de operatie met een nieuwe reeks van permanente kunstgebitten.
Dr Leonard Linklow werd de eerste tandarts te beginnen regelmatig gebruiken implantaat-technologie voor gemiddelde patiënten toen hij begon plaatsen implantaten in 1952. Velen verwijzen naar hem als de vader van de moderne implantatie tandheelkunde. Zijn successen geïnspireerd verder onderzoek en ontwikkeling in het implantaat technologie.
Implantaat onderzoekers onderzoeken momenteel de mogelijkheid van het gebruik van Zirconia voor implantaten in plaats daarvan. Zirconia is een kooldioxide van zirkonium die is zeer chemisch vergelijkbaar met Titanium, maar is meer esthetisch vanwege de tand-achtige kleur. Deze proeven zijn nog in hun kinderschoenen, dus het zal een aantal jaren voordat Zirconia producten commercieel beschikbaar voor gebruik door tandheelkundige chirurgen worden.