Patiënten en tandartsen beide ervaring was er teleurstelling als verzekering zal niet bepaalde procedures. Het is echter belangrijk om te onthouden dat de besluitvorming over tandgezondheid tot de patiënt en de tandarts, niet een "derde partij behoort".
'Frequentie beperkingen' zal bepalen hoe vaak een bepaalde dienst onder (genoemd in de vorige post). In het geval van een vulling, zal de meeste verzekeringen beperken het aantal keren dat het voor een vulling op een oppervlak van een tand betalen zal. Elke tand heeft 5 oppervlakken worden voorkomen; een geconfronteerd met de voorkant van de mond, een geconfronteerd met de rug, een geconfronteerd met de buitenkant, een geconfronteerd met de binnenkant, de laatste is de top van de tand. Zodra een oppervlak een holte krijgt, en is gevuld, de verzekeringsmaatschappij zal bijhouden van dat aantal tand en de oppervlakte die het vullen vallen. Als de patiënt ongelukkig genoeg is te krijgen een ander Holte en nodig hebben een ander vullen in dat tand, en een van die eerder gevuld oppervlakken is betrokken, dat de verzekering betaalt niet voor dat oppervlak dat eerder was betrokken. Het maakt niet uit dat een nieuwe holte aanwezig, en poseren gevaar voor dat tand is. Dit is waar het partnerschap tussen de tandarts en de patiënt komt in het spel; een besluit wordt genomen over tanden gezond te houden. In dit specifieke geval, zal een aanvullende discussie plaatsvinden met betrekking tot beter preventieve praktijken (meer hierover in een andere post). De frequentie grenzen die gemeenschappelijkst voor vullingen zijn zijn 1 tot 2 jaar.
Tandheelkundige kronen (Cap) en bruggen hebben ook frequentie grenzen van verzekeringen. Zodra een tand heeft geweest gekroond (afzonderlijk of als onderdeel van een brug), zal dekking voor een ander kroon niet worden verstrekt voor een aantal jaren. Er zijn tijden wanneer een patiënt krijgt een holte rechtsaf de naad of marge waar de tand voldoet aan de kroon. De meeste tijden, de holte ontwikkelt diep onder de kroon, en een nieuwe kroon is nodig om op te slaan van de tand. Echter, indien de verzekering plan betaald ook onlangs voor een kroon, het zal ontkennen betaling voor een nieuwe kroon, ook al is het noodzakelijk om op te slaan dat tand. Hier is opnieuw het belang van het partnerschap tussen de tandarts en de patiënt; een beslissing moet worden genomen over het gezond houden van de tanden. In dit geval ook zal een discussie plaatsvinden met betrekking tot beter preventieve praktijken. De frequentie grenzen die gemeenschappelijkst voor kronen/bruggen zijn zijn tussen de 2 tot 10 jaar.
Wanneer u sommige teleurstelling met betrekking tot een "geweigerde tandheelkundige vordering ervaren" is het belangrijk om te onthouden dat u en uw tandarts partners zijn over uw tandheelkundige toekomst. Immers, wat anders kan invloed hebben op je leven zo veel met betrekking tot uw genot van maaltijden, uw gesprekken, je glimlach en, vergeet niet, uw kus!